Peniste görülen şekil bozukluklarından biri olan penis eğriliği doğuştan olabildiği gibi yaşın ilerlemesi ile de meydana gelebilir. İlerleyen yaşta meydana gelebilen penis eğriliği yani Peyronie hastalığı erkeklerin öz güvenini azaltabilir, cinsel ilişkiyi erkek ve partneri için ağrılı bir sürece dönüştürebilir ve hatta eğriliğin derecesine göre cinsel ilişki fiziksel anlamda imkânsız hale gelebilir. Bu yazımda Peyronie hastalığı ve konjenital penis eğriliği farkları hakkında bilgi bulabilirsiniz.
Konjenital penis eğriliği sertleşmeyi sağlayan tüp yapılarının eşit hızda büyümemesi sonucu ortaya çıkar. Ergenlik döneminde hastanın kendisi tarafından, eğrilik derecesinin fazla olması halinde bebeklik ve çocukluk döneminde ebeveynler tarafından fark edilebilir. Konjenital penis eğriliğinden farklı olarak sonradan edinilen penis eğriliğinde tüp yapılarında gelişimsel bir anomali söz konusu değildir. Eğriliğin nedeni tüp yapılarını çevreleyip bir arada tutan esnek kılıfta plak dokusunun oluşmasıdır. Plak dokusunun oluşmaya başladığı akut süreçte Peyronie hastalığı, hastaların ağrı ve acı hissetmesine neden olur. Plak dokusunun oluşumu tamamlandığında kronik evreye geçilir, penis eğrilir, cinsel ilişki ağrılı bir hal alabilir ve az önce de ifade ettiğim gibi fiziksel olarak imkânsız hale gelebilir.
Doğumsal penis eğriliğinin de Peyronie hastalığının da kesin nedenleri henüz bilinmemektedir. Ancak her iki durum için de risk faktörlerinin varlığından bahsedilebilir. Doğumsal penis eğriliğinde Hipospadias adı verilen idrar deliğinin ideal konumundan aşağıda bulunması durumu risk faktörü olarak kabul edilmektedir. Bağ dokusu bozukluklarının, diyabet kaynaklı sertleşme probleminin, genetik faktörlerin, penise alınan travmaların, yaşın ilerlemesinin ve bağışıklık sistemi hastalıklarının Peyronie hastalığı oluşum riskini arttırabildiği bilinmektedir.
Uzmanlar Peyronie hastalığının 40 – 70 yaş aralığındaki erkeklerde görülme oranının %6 ila %10 dolaylarında olduğunu tahmin ediyor. Ancak bu tahminlerin gerçeği tam olarak yansıtmadığı ve gerçek oranların daha fazla olabileceği vurgulanıyor. Aynı durum doğumsal eğrilik için de geçerli, raporlar görülme sıklığının %1 civarında olduğu yönünde olsa da gerçek oranların %8 - %10 seviyelerinde seyrettiği düşünülüyor.
Penis eğriliğine yol açan bu iki temel durumun oluşum mekanizmalarının farklı olması tedavi süreçlerinin de farklılaşmasına yol açar. Doğuştan penis eğriliğinde tüp yapılarında eğrilme meydana gelen kısmın tam tersi yönünde düzeltici dikişler atılır. Operasyon temelinde tüp yapılarının düzeltilmesi amacıyla yapılır. Mikrocerrahi deneyimi olan cerrahlar tarafından gerçekleştirilmesi gereken ameliyat sırasında tüp yapılarının üzerindeki damarlar ve sinirler hassasiyetle ayrılmalıdır. Ek olarak tüp yapılarının simetrisinin sağlanması ve penis uzunluğunun korunmasına dikkat edilmelidir. Peyronie ameliyatında tüp yapılarına değil plak oluşumunun gözlemlendiği kılıfa müdahale edilir. Penise dokunulduğunda hissedilebilen bu sert oluşumlar kılıftan çıkarılır, kılıftan plakla bir çıkarılan kısım yerine ise kılıf dokusu ile benzer özelliklere sahip olan ve doku ile uyumlu yamalar kullanılır. Peyronie cerrahisi sırasında greftleme vücudun farklı bölgelerinden alınan damarlarla ya da sentetik malzemelerle yapılabilir. Hastanın ihtiyaçları doğrultusunda farklı teknikler de Peyronie ameliyatı planlamasına dahil edilebilir.
Doğumsal veya sonradan oluşan penis eğriliği, eğrilik derecesi arttığı takdirde kişilerin cinsel yaşamı ile öz güveni üzerinde de olumsuz etkilere neden olabilir. Gelişen tıbbi teknolojiler ve tekniklerle penis eğriliği tedavisi başarıyla yapılabilmektedir.
Çınarlı Mahallesi, Ankara Caddesi, Mistral Ofis Kulesi, No:15, Kat:37, Konak/İZMİR
